- πυρήνας ατομικός
- Στη φυσική, το κεντρικό, εξαιρετικά συμπαγές και θετικά φορτισμένο μέρος του ατόμου. Γύρω από τον πυρήνα κινούνται τα ηλεκτρόνια φορτισμένα αρνητικά.
Οι διαστάσεις των πυρήνων είναι της τάξης μεγέθους 10-13 ÷10-12 εκ. (κλάσμα ίσο με ένα εκατομμυριοστό του εκατομμυριοστού του εκατοστού), ενώ οι διαστάσεις των ατόμων είναι της τάξης 10-8 εκ., δηλαδή εκατό χιλιάδες φορές μεγαλύτερες.
Η ιδέα ότι το άτομο θα μπορούσε να έχει έναν πυρήνα ήταν συνέπεια της ανακάλυψης του ηλεκτρονίου και της διαπίστωσης ότι η δομή του ατόμου πρέπει να είναι πολύπλοκη. Ο Ζαν-Μπατίστ Περέν ανακοίνωσε πρώτος (1904) την ιδέα ότι το άτομο μπορεί να έχει δομή όμοια προς ένα ηλιακό σύστημα σε μικρογραφία, με τον πυρήνα στη θέση του Ηλίου και τα ηλεκτρόνια στη θέση των πλανητών· ο Ράδερφορντ όμως διατύπωσε το σχήμα του πλανητικού ατόμου (1911) στηριζόμενος σε πειραματικά δεδομένα. Ακολούθως ο Μπορ (1913) επεξεργάστηκε σε κβαντικές βάσεις το ατομικό πρότυπο του Ράδερφορντ, εξομαλύνοντας σε θεωρητική βάση τα προβλήματα που παρουσίαζε. Tα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ράδερφορντ και οι συνεργάτες του συνέβαλαν αποφασιστικά στη γνώση της δομής του πυρήνα ανιχνεύοντας μεταξύ των συστατικών του το πρωτόνιο (Ράδερφορντ, 1920) και ακολούθως το νετρόνιο (Τσάντγουικ, 1932).
Η ανακάλυψη και η μελέτη των θεμελιωδών συστατικών του πυρήνα –πρωτόνια και νετρόνια– -επέτρεψε να δοθεί το πρώτο ικανοποιητικό πρότυπο του ατομικού πυρήνα, το οποίο ισχύει έως σήμερα σε πρώτη προσέγγιση. Σύμφωνα με το πρότυπο αυτό, οι πυρήνες των διαφόρων στοιχείων διαφέρουν μεταξύ τους κατά τον αριθμό των πρωτονίων που περιέχουν, ο οποίος στα φυσικά στοιχεία αρχίζει από το 1 για το υδρογόνο και φτάνει στο 92 για το ουράνιο (ένας μεγαλύτερος αριθμός πρωτονίων χαρακτηρίζει τα λεγόμενα υπερουράνια στοιχεία)· ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στον αριθμό τάξης του στοιχείου στο περιοδικό σύστημα των στοιχείων, παίρνει το όνομα του ατομικού αριθμού και χαρακτηρίζεται με το γράμμα Ζ. Σε κάθε πρωτόνιο του πυρήνα αντιστοιχεί ένα ηλεκτρόνιο του εξωτερικού μέρους του ατόμου. Επειδή από τον αριθμό και από τη διάταξη των ηλεκτρονίων εξαρτώνται οι ιδιότητες του ατόμου (χημικές, φασματοσκοπικές, εκπομπές ακτίνων X κλπ.), προκύπτει τελικά ότι οι ιδιότητες αυτές εξαρτώνται από τον αριθμό των πρωτονίων που περιέχονται στον πυρήνα. Όλοι οι πυρήνες, με εξαίρεση τον πυρήνα του κανονικού υδρογόνου – ο οποίος αποτελείται από ένα μόνο πρωτόνιο, περιλαμβάνουν έναν κάποιο αριθμό νετρονίων· το άθροισμα των πρωτονίων (Ζ) και των νετρονίων (Ν) δίνει τον μαζικό αριθμό και συμβολίζεται με το γράμμα Α· συνεπώς Z + N = Α. Οι πυρήνες που περιέχουν τον ίδιο αριθμό πρωτονίων (δηλαδή έχουν ίσο ατομικό αριθμό) και διάφορο αριθμό νετρονίων (και συνεπώς διάφορο μαζικό αριθμό) είναι ισότοπα και χαρακτηρίζονται από τις ίδιες χημικές ιδιότητες: τα φυσικά στοιχεία είναι μείγματα ισοτόπων. Οι πυρήνες που έχουν ίσο μαζικό αριθμό, αλλά διάφορο αριθμό πρωτονίων (δηλαδή ανήκουν σε διάφορα στοιχεία) λέγονται ισοβαρείς· οι πυρήνες που έχουν, αντίθετα, ίσο αριθμό νετρονίων ορίζονται ως ισότονοι. Για να διακρίνουμε μεταξύ αυτών τους διαφόρους τύπους των πυρήνων, θέτουμε αριστερά του χημικού συμβόλου τον ατομικό αριθμό και τον αριθμό της μάζας, και δεξιά τον αριθμό των νετρονίων: συνεπώς, αν συμβολίσουμε με X οποιοδήποτε χημικό σύμβολο, έχουμε
έτσι, π.χ., το
συμβολίζει το οξυγόνο ατομικού αριθμού 8 και μαζικού 16, ενώ το
συμβολίζει το ισότοπο μαζικού αριθμού 18. Η σημειογραφία μπορεί να απλοποιηθεί με την απαλειφή του ατομικού αριθμού, ο οποίος περιλαμβάνεται στο σύμβολο του στοιχείου· αρκεί λοιπόν να γράψουμε 16Ο και 18Ο για να σημειώσουμε τα δύο προηγούμενα ισότοπα. Το πρότυπο του πυρήνα το οποίο χαρακτηρίστηκε με τον τρόπο αυτό, επέτρεπε μια ικανοποιητική ερμηνεία των χημικών και φασματοσκοπικών ιδιοτήτων των στοιχείων και διευκρίνιζε την ισοτοπία, αφήνοντας όμως ανοιχτό το πρόβλημα της ερμηνείας των δυνάμεων που εξασφάλιζαν τη συνοχή του πυρήνα υπερνικώντας τις απωστικές ηλεκτροστατικές δυνάμεις μεταξύ των ομόσημων πρωτονίων.
Αναπαράσταση ατομικού πυρήνα με τη μορφή ομαδοποίησης πρωτονίων (κόκκινοι κύκλοι) και νετρονίων (λευκοί κύκλοι). Οι δυνάμεις που δρουν στα εσωτερικά νουκλεόνια ισορροπούνται τα επιφανειακά ηλεκτρόνια έλκονται προς το εσωτερικό.
Dictionary of Greek. 2013.